„W systemie wartości człowieka nie ma nic ważniejszego, bardziej decydującego o jego rozwoju psychicznym i motywacjach, niż szacunek, którym darzy samego siebie”
Nathaniel Branden
Poczucie własnej wartości u dzieci w największym stopniu kształtuje się w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym. Od tego, jakie komunikaty dziecko otrzymuje od najbliższych będzie zależało, czy polubi siebie, będzie uznawało siebie za człowieka wartościowego i kompletnego.
Jakże więc ważny jest czas jaki poświęcamy dzieciom, rozmowy z nimi, pozwalanie na wyrażanie emocji, dostrzeganie ich zalet, chwalenie, wspieranie. Przede wszystkim jednak najważniejsza jest bezwarunkowa miłość oraz akceptacja dzieci takimi, jakie są. To, co dzieci myślą o sobie wpływa na to w jaki sposób siebie traktują, a także jak traktują innych ludzi. Ma to przełożenie na całe ich teraźniejsze i przyszłe relacje, na poczucie szczęścia i spełnienia w życiu. Wysokie poczucie własnej wartości przejawiać się będzie w dostrzeganiu własnej niepowtarzalności. Lubieniu siebie- mimo wad i słabości. Będzie wyzwalać zaufanie i wiarę we własne siły.
Każdy rodzic powinien zrozumieć ogromny wpływ swojej postawy na tworzenie i kształtowanie samooceny u dziecka. Aby ten wpływ był pozytywny musimy okazywać dzieciom szacunek, otaczać ciepłem i życzliwością, dostrzegać ich potrzeby, doceniać starania, akceptować, podkreślać dobre strony, koncentrować się na pozytywnych cechach, liczyć się z ich uczuciami.
Poczucie własnej wartości to filar, na którym opiera się prawidłowy rozwój małych ludzi. Dzięki pozytywnej samoocenie będą one chętniej eksplorować otaczającą rzeczywistość, nabywać nowe umiejętności i nawiązywać dobre relacje z rówieśnikami.
Każdy z nas na pewno chce, aby nasze dzieci nie miały problemu z poczuciem niskiej wartości. Chcemy dla nich jak najlepiej, aby były szczęśliwe, spełnione i odważne. Jak więc możemy pomagać im każdego dnia w budowaniu pozytywnej samooceny?
Oto lista, co powinniśmy robić:
- Zapewniać o swojej bezwarunkowej miłości.
- Często rozmawiać z dzieckiem o jego zainteresowaniach, ulubionych zabawach, potrawach i miejscach.
- Traktować dziecko jako indywidualną jednostkę, nie porównywać z innymi.
- Pomagać w odkrywaniu jego mocnych stron, ale też uczyć akceptować słabe strony.
- Uczyć samodzielności poprzez stwarzanie możliwości dokonywania przez dziecko wyborów.
- Doceniać jego kreatywność i oryginalność.
- Upominać, ale z zaznaczaniem, że to zachowanie nie było właściwe, a nie dziecko.
- Być dostępnym, obdarzać dziecko uwagą i czasem.
- Celebrować jego osiągnięcia, doceniać wysiłki bardziej niż efekty.
- Stosować pochwały, które pomogą dziecku właściwie ukierunkować swoje zachowania.
To my, rodzice, mamy największy wpływ na to, co myślą o sobie nasze dzieci. Codziennie powinniśmy je wspierać wyposażając w przekonanie, że są wartościowymi ludźmi, zarówno wtedy, gdy odnoszą sukcesy, jak i wtedy, gdy coś im się nie udaje, gdy ktoś myśli inaczej, i gdy popełniają błędy.
Dzieci codziennie przeglądają się w oczach dorosłych, a zwłaszcza w oczach rodziców. Zróbmy więc wszystko, aby to, co zobaczą w nas, czyniło je wyjątkowymi w ich własnych oczach.
Autor: Patrycja Czarny
Bibliografia:
- K. Sawicka. „Socjoterapia”
- J. Korcz. „Poczucie własnej wartości jako klucz do rozwoju potencjału ludzkiego”
